Dæmigerður íslenskur hugsunarháttur

Já, það leysir nefnilega allan vanda að að lánaglaðir bankarnir slaki á kröfum sínum um að fá aurana sína til baka. Sé það ekki gerast, það er ekki eins og það séu einhverjir asnar sem eru að stjórna bönkunum. Þeir vita nákvæmlega hvað þeir eru að gera og tilætlunarverk þeirra: Að ná í meira fyrir minna. Væri ekki miklu nær ef stjórnvöld sæju til þess að fólk gæti ekki tekið fleiri lán en það er fært um að borga með einhverjum hætti t.d. að láta bankana og fjármögnunarfyrirtækin meta greiðslugetu fólks við öll lán ekki bara húsnæðislán. Hvenær fáum við t.d. í lög eins og er í t.d. Noregi að ef fólk svo lendir í greiðsluerfiðleikum af óviðráðanlegum aðstæðum eins og atvinnumissi eða veikindum að ekki sé hægt að rýja það inn að skinni og skilja það eftir með minna en fimmeyring  að lifa á. Að ekki sé tekið meira af launum viðkomandi en að nægilega mikið sé eftir til að framfleyta honum og fjölskyldu hans, greiða húsaleigu og fleira. Hið opinbera er ekkert skárra. Hverslags vitleysisgangur er það t.d. að krefja launagreiðendur um að halda eftir 75% af launum launþega síns sem er svo óheppinn að skulda ríkinu eitthvað. Nei, hér er hægt að skilja mann eftir allslausan með enga möguleika á að stunda vinnu, nema þá svarta og börnin eiga að lifa á loftinu. Af hverju getum við Íslendingar aldrei gert neitt í að byrgja brunninn fyrr en barnið er dottið ofan í hann, helst tvisvar.

Bankar slaki á kröfum