Bylgjumolar!!!

Þarna er minn á Vinfasti. 

Ég var svo lánsöm að alast upp í stórum systkinahóp, við vorum 6 systkinin þá en yngsti bróðir minn fæddist ekki fyrr en ég var sjálf búin að stofna fjölskyldu. Sem tvíburi og elst af okkur þekki ég ekki annað en að eiga systkin og þar sem mamma og pabbi voru ekkert að drolla við hlutina, þá eru einungis rúm 9 ár og milli mín og þess yngsta af þessum hópi.  Undri dyggri leiðsögn og verndarhendi frá pabba og mömmu, sem ég er ævinlega þakklát fyrir, uxum við úr grasi í sátt og samlyndi. Það var ekki oft sem við rifumst systkinin, alla vega man ég ekki eftir mörgum skiptum.

Hjalti var prakkarinn í hópnum og sem hafði gríðarlegan áhuga á öllu sem átti hug hans þá stundina. Hjólin okkar voru t.d. skrúfuð í sundur til skoðunar, hann keypti sér skellinöðru og var nokkur ár í skíðastökki ásamt Hafþóri bróður. Hjalti elskaði mat og þá meina ég ELSKAÐI, ég man ekki eftir honum öðruvísi, mikið sem honum fannst gott að borða. Ein jólin komst hann t.d. í jólasteikina sem beið tilbúin til framreiðslu inni í eldhúsi eftir að útvarpsklukkan hringdi inn jólin og annað skipti sem ég man vel eftir var fermingarveisla þar sem hann borðaði þar til hann kastaði upp. Og svo borðaði hann bara meira he he. Hann var svo matsár og sífellt hræddur um að vera étinn út á gaddinn. Við vorum saman í sveitinni hjá Dóru frænku eitt sumar, ég hef verið 14 ára að verða 15 og hann 12-13 ára. Hann vann eins og hestur og hafði gaman af, gat aldrei verið aðgerðarlaus. Upp á 10 ára afmælið sitt hélt hann úti á sjó og togaranum Stálvík og var meira og minna viðloðandi sjóinn árin sín á Sigló. Enn í dag hefur hann mikinn áhuga á bátum og þá gömlum bátum og hefur hann aflað sér mikillar þekkingar á því sviði. Hugur hans stendur til að reyna að varðveita vinnubrögðin og verkfærin sem notuð voru til bátasmíða hér á landi á árum áður. Hann lærði eldsmíði og smíðaði sér verkfæri upp á gamla mátann og hefur endurbyggt og byggt upp þó nokkra báta með gamla laginu. Handverk hans má m.a. sjá á Reykhólum í ,,Vinfasti" sem er þar á safni og sýndur var á Húsavík í sumar. Held að þeir félagar sem að þessu standa hafi jafnvel handsaumað seglin á bátnum og á Húsavík sl. sumar sigldu þeir með farþega og höfðu mikið gaman að. Félag hefur nú verið stofnað um bátinn og bátasmíði og margt spennandi sem er framundan í þeim efnum hjá þeim félögum. Eitthvað virðast þeir fornaldar kallarnir vera inni í nútímanum því að þeir eru KOMNIR MEÐ HEIMASÍÐU.......

batasmidi.is

..... þar má finna myndir og fleira sem að áhugamálinu snýr.

Eins og ég á vanda til þegar ég sest við bloggið mitt þá hef ég leyft huganum að reika og er komin langt frá því sem ég ætlaði að skrifa um í upphafi. Áform mitt var krepputal og hvernig ég lít á hlutina en enda á að mæra bróður inn, he he. En það er bara allt í lagi því nú langar mig að skrifa um þau öll og mun örugglega gera það á næstunni og kannski verður smá krepputal sem fylgir.

LOVE

Jee, þetta er farið að hljóma eins og minningargrein. Ég sem ætlaði að tala um uppeldi.

En þetta er gaman og e.t.v. koma líka smá sögur af systkinum mínum síðar.