Myglusveppurinn er að rústa tilveru okkar!

Á sínum tíma þegar við tókum þá ákvörðun að flytja í sveitina okkar þá áttum við harla litið. Sitthvort einbýlishúsið áttum við vissulega og það stór en það er ekki sama einbýlishús og einbýlishús á landsbyggðinni. Við máttum teljast heppin að losna við þau til að geta flutt. Bæði fóru gegn yfirtöku á áhvílandi húsnæðisláni sem var rúmar 3 milljónir á hvoru húsi um sig. Þannig að við vorum ekki með fimmeyring í vasanum til að kaupa nýja húsið. Maðurinn minn vann eins og skepna þetta sumar og þannig tókst okkur að öngla saman fyrir útborguninni. Síðan eru liðin 7 ár og við farin að geta haft það sæmilegt. Sáum okkur loks fært að byggja bílskúr sem endaði í 80 fm og var í sumar varð hann fokheldur. Við vissum sem var að við gætum auðveldlega hækkað mánaðarlega greiðslubyrði um það sem bílskúrnum nam. En nú á ég bílskúr en ekkert hús. Einn möguleiki í stöðunni er að innrétta bílskúrinn og um tíma leit út fyrir að við þyrftum þess eða þar til við fengum inni þar sem viið búum nú. Þar eru jú húsgögn. Við fengum rukkun um fasteignagjöld eins og við var að búast. Af fasteign sem ekki er lengur til, tekur tíma að fara í gegnum kerfið býst ég við. En við þurfum að eignast heimili og þar stendur hnífurinn í kúnni. Ég bý í um 50 km fjarlægð frá höfuðborgnni og nær get ég ekki hugsað mér að fara. Leigumarkaðurinn er möguleiki sem er ekki fyrir hendi í okkar stöður. Fyrir það fyrsta myndum við aldrei ráða við að borga húsaleigu ásamt því að borga af láninu af ónýta húsinu og í annan stað þá er ég með gæludýr. Ég á tvo hunda og 1 kött ásamt naggrís og froskum. Og fjandinn fjarri mér að ég láti myglusveppinn neyða mig til að losa mig við dýrin mýn sem hafa verið hluti af fjölskyldunni í þessi ár og okkur öllum þykir ósegjanlega vænt um. Eg vil heldur ekki láta sveppinn hrekja mig í burtu frá þeim stað sem við kjósum að búa á. Hér er frábær skóli fyrir dóttur mína, hérá hún sína vini og hér er hennar líf. Ég er smámsaman að ná upp fyrra þreki, og verða aftur heilsuhressa hrausta manneskjan sem ég var þegar þessi ósköp dundu yfir og fyrir það er ég gríðarlega þakklát.