Bloggheimur-Lesið og miðlið til bloggvina, varðar okkur öll.

Bloggheimurinn er orðinn stór, svo stór að ég trúi ekki öðru en hann geti haft áhrif á fleiri vegu en bara með orðum. Þá er ég að tala um umferðaröryggið. Undanfarnir dagar og vikur hafa verið með eindæmum  og hvert slysið á fætur öðru. Ég er handviss um að flest okkar hér inni þekkja einhvern sem annaðhvort hefur látist í bílslysi eða slasast alvarlega. Mér blöskraði í dag þegar ég átti leið til Reykjavíkur og sá að jafnvel lögreglan virðir ekki hámarkshraða. Fyrir hvern er eiginlega hámarkshraðinn og af hverju þurfum við alltaf að keyra "aðeins" yfir hámarkshraða til að líða sæmilega undir stýri. Hámarkshraði hverju sinni er miðaður við bestu hugsanlegu aðstæður en ekki ætlaður til þess eins að vera brotinn. Hundruðir eru teknir í einu í átökum lögreglu á hinum og þessum götum og ég er sannfærð um að stór hluti bílstjóranna sem dæmast ólöglegir sjá sig tilneydda til að keyra of hratt til að fylgja umferðinni. Því ef þú gerir það ekki er flautað á þig, steytt framan í þig hnefanum og það sem verra er, fólk treður sér framúr þótt aðstæður leyfi það engan veginn og skapar þannig stórhættu í umferðinni fyrir sjálfa sig og aðra. Það virðist engu máli skipta þótt heil lína sé á milli akreina sem allir vita að þýðir framúrakstur bannaður þá er það bara ein ein reglan til að brjóta. Skil ekki þetta viðhorf til umferðarlaganna. Það myndi eitthvað heyrast ef önnur lög væru brotin af jafn miklum ásetningi og jafn oft og umferðarlögin. Þarna þarf viðhorfsbreytingu til og þar geta bloggarar átt upphafið. Tökum okkur saman, hvetjum þá sem við þekkjum til að virða hámarkshraða og aka eftir aðstæðum og það sem mikilvægara er gerum það sjálf. Látum ekki lengur nægja að blogga um slysin, gerum eitthvað, leggjum okkar af mörkum til að koma í veg fyrir þau.