Alein og yfirgefin????

Augllýsi hér með eftir fólki sem hefur lent í svipuðum aðstæðum og ég og fjölskylda mín og hefur áhuga á að gera eitthvað til að reyna að breyta viðhorfi yfirvalda og almennings til hins að því er baráttu við myglusvepp varðar. Hljóta að vera einhverjir þarna úti sem hafa annaðhvort misst heilsuna eða eigur sínar af hans völdum. Er ekki orðið tímabært að stofna samtök til hjálpar fólki í svona tilvikum og til að pressa á stjórnvöld til að þau fari loks að taka þessi mál alvarlega. Tryggingafélögin mega líka fara að endurskoða sína stefnu og skilmála, finnst mér, og allt í lagi að ýta aðeins við þeim. Set hér með að gamni grein sem ég skrifaði í Morgunblaðið á sínum tíma þegar ljóst var að þeir hyggðust ekkert gera fyrir okkur við litla hrifningu bossana þar á bæ.

Skrár tengdar þessari bloggfærslu:

• Martröð

Myglusveppur-Ósýnilegur skaðvaldur

Ég ætla að að þráast við og halda áfram að skrifa um myglusveppinn. Systir mín er bókasafnsfræðingur ogaðstoðaði mig við leit á Internetinu að íslenskum greinum um myglusveppi en okkur til mikillar furðu þá fundum við nær ekkert. Kannski lýsandi fyrir hversu skammt á veg umræða og aðgerðir gagnvart þessum óþverra hérlendis. Eina greinin sem við fundum sem teljast mátti upplýsandi er inni á vef Náttúrufræðistofnunar og er slóðin af henni eftirfarandi: http://www.ni.is/grodur/Flora/Sveppir/sveppatidindi/greinar//nr/458 Fyrirtækið Hús og heilsa er eina fyrirtækið sem ég fann hér á landi sem eitthvað lætur sig þessi mál varða. Það fyrirtæki var stofnað að hjónum sem sjálf lentu í baráttu við myglusveppi og blöskraði úrræðaleysi landans í þessum málum. Hún er líffræðingur og án vafa sú manneskja hér á landi sem mest veit um myglusveppi. Þau eru með heimasíðu og er slóðin á hana: www.husogheilsa.is  Á síðunni þeirra má finna fræðslu og tengingar á góðar heimasíður. Erlendis hefur orðið mikil vakning  og þá vil ég sérstaklega tiltaka Svíþjóð og Bandaríkin, um skaðsemi þessa ósýnilega gests og þar taka stjórnvöld hart á þessum málum. Fjöldinn allur er til af heimasíðum um áhrif sveppanna á heilsu fólks, einkennum lýst, viðbrögðum og ráðum og til gamans má geta þess að síðasti þáttur um Doc. Martin á RÚV gekk einmitt út á veikindi af völdum myglusveppa. Gerðar hafa verið heimildarmyndir og myndir og held það væri heillaráð fyrir sjónvarpsstöðvarnar að taka eitthvað að þeim til sýninga og opna þannig augu almennings fyrir þessari vá. Einnig mættu læknar þessa lands fara að kynna sér þessa hluti betur. Þá kannski þarf maður ekki sjálfur að sjúkdómsgreina sig og tilkynna þeim hvað er að manni. Það er erfitt að finna þetta í venjulegum rannsóknum, kemur einungis fram í blóðprufum í 50% tilfella segir á netinu. En ég held að flestir viti hvað það er lýjandi að ganga á milli lækna til að reyna að fá bót meina sinna og fá engin svör.

Myglusveppur-Algjört úrræðaleysi???

Þar til fyrir þremur dögum síðan áttum ég og fjölskylda mín þetta hús. Heimili okkar sl. 7 ár og þar sem ég hafði hugsað mér að vera um ókomna tíð. En þá fékk ég gesti, gesti sem fór svo lítið fyrir að enginn varð var við neitt. Þeir hreiðruðu um sig í skriðkjallara sem var undir öllu húsinu og enginn vissi af þeim. Veikindum mínum sem höfðu staðið í á annað ár fannst engin skýring á þrátt fyrir allan þann fjölda lækna sem var leitað til. Ég var farin að halda að ég væri móðursjúk, og hve þreytandi þetta var orðið fyrir aðra fjölskyldumeðlimi.. Húsmóðirin alltaf lasin og varð veikari og veikari. En loks fannst skýringin, gríðarlegur myglusveppur hafði myndast í skriðkjallaranum og við eftirgrennslan og skoðun á teikningum hússins kom í ljós að hann var alls ekki byggður rétt. Ég fann á netinu fyrirtæki sem heitir Hús og heilsa, sem stofnað var af hugsjónafólki sem hafði sjálft lent í þessum vágesti með slæmum afleiðingum og blöskraði að ekkert væri til á landinu sem aðstoðaði fólk við þessar aðstæður. Niðurstaðan var skýr, húsið mitt var gegnsýrt og ekkert fyrir mig að gera nema flytja út með það sama. Ég fékk inni, ásamt dóttur minni, hjá bróður mínum og innan tíðar fór heilsan að lagast. En sveppurinn hafði þegar haft þau áhrif að ég sá mig tilneydda til að segja upp góðu starfi þar sem ég fékk tækifæri á að mennta mig við Viðskiptaháskólann á Bifröst, námi sem ég neyddist einnig til að hætta er ég átti einungis eina önn eftir, vegna sífelldra veikinda. Gat hreinlega ekki boðið vinnuveitendum mínum upp á að sitja uppi með starfskraft sem var sífellt fjarverandi vegna veikinda. Við vorum, að við töldum, vel tryggð og treystum á að fá tjón okkar bætt en sú var ekki raunin. Tryggingfélagið okkar sá sér ekki skylt að bæta tjón af þessu tagi. Var ekki í skilmálunum. Ég verð enn reið þegar ég sé auglýsinguna þeirra sem dynur á manni á hverjum degi: "Ef þú ert tryggður, þá færðu það bætt." Og nú eru þeir líka farnir að bjóða upp á áfallahjálp hjá sálfræðing. Held ég verði að þiggja hana, er í áfalli yfir að fá ekki tjón mitt bætt að neinu leyti hjá þeim. Ég er allslaus, húsið mitt farið, húsgögnin og annað sem ég hafði eignast í gegnum árin. Ég hef ekki einu sinni færi á að byrja upp á nýtt, þar sem ég sit uppi með lán með veði í húsi sem ekki er til lengur. Hvernig á bankinn minn að gæta sinna hagsmuna ef við hættum að borga af láninu með veð í sama húsi. En að sjálfsögðu getum við ekki bara hætt að borga ef við ætlum að eiga einhverja möguleika á að fjármagna annað hús, sem við höfum  hugsað okkur að reisa á grunni þess gamla. En við erum venjuleg fjölskylda með meðaltekjur og hvernig eigum við að fá greiðslumat með lánið af ónýta húsinu á bakinu. Elskulegur eigandi sveitabæjar hér í sveitinni minni sá aumur á okkur og nú búum við þar með húsgögnin sem þar voru fyrir en það er ekki endanleg lausn. Það eiga allir rétt á að eiga sitt heimili og þar með talin dóttir mín. Ég vil geta tekið á móti eldri börnunum mínum þremur ef þau vilja koma og gista með fjölskyldur sínar á mínu heimili. Ekki þar sem ég þarf að vera með rúm í stofunni, rúm sem einhver annar á. Ég skrifaði umhverfisráðherra til að reyna að vekja athygli á þeim skaðvaldi sem myglusveppurinn er en hún hefur enn ekki séð ástæðu til að svara bréfinu mínu. Ég talaði við lögfræðinga, húseigendafélagið og alla sem mér mögulega datt í hug en fékk engar lausnir. Leyndur galli, vissulega, en húsið er byggt árið 1986 og því allar kröfur sem mögulega væri hægt að gera á húsbyggjandann löngu fyrndar. Það er líka bara hrikalegt að neyðast til að leita að einhverjum sökudólgi til að taka á sig tjónið. Sá sem seldi okkur húsið, jú, er mögulega bótaskyldur en þegar maður veit að málsókn honum á hendur hefði ekkert upp á sig sökum bágrar fjárhagsstöðu hans, þá væri það bara að henda peningunum út um gluggann. Íslenskt samfélag virðist  mér bara ekki vera tilbúið til að takast á við þennan vanda. Hagsmunir fólks eru varðir með skyldutryggingu ef það kviknar í húseign þeirra, húsið mitt er jafn ónýtt og ef það hefði brunnið til grunna en það sit ég uppi með ein. Erlendis er fólk orðið mun meðvitaðra um hversu hættulegur myglusveppurinn er og í Morgunblaðinu sá ég að í Bandaríkjunum grípa stjórnvöld inní og rífa hús sem ekki hefur verið sinnt um eftir Katarínu til að koma í veg fyrir myglusveppamyndun í þeim. Það kemur í öllum fréttatímum ef fólk missir eignir sínar í bruna en fjölmiðlar hér hafa engan áhuga á að fjalla um tjón af þessu tagi. Það er ömurleg tilfinning að horfa upp á heimili sitt rifið til grunna og sjá ekkert framundan. Samt gat ég ekki farið, sat bara í bílnum og horfði og horfði. Þarna fór sófasettið, stofuhúsgögnin, allt kurlað niður í ekki neitt og keyrt á tipp. Að hreinsa upp eftir niðurrifið er eitthvað sem ég hef enn ekki treyst mér í. Verð að fara og sópa upp af götunni og hreinsa upp það sem fauk þegar húsið mitt fór í kurlarann. Get ekki farið þarna niðureftir. Myglusveppur er stór alvarlegt mál og löngu orðið tímabært að stjórnvöld, tryggingafélögin og samfélagið allt fari að líta á hann sem þann skaðvald sem hann er.