Miðvikudagur og lífið gengur sinn gang!!!

Góðan dag, bloggvinir kærir. Í dag er dagurinn eftir 17. júní og ég hugsaði mér gott til glóðarinnar og ætlaði nú bara að lúra frameftir í morgun. En það eru víst takmörk fyrir því hversu mikið maður getur sofið. Varð, held ég, eitthvað spennufall hjá mér í gær eftir að Aron og Særún voru búin að sækja litlu Emilíu Ólöfu svo að kl.20 var ég dottin í rúminu hér inni í stofu. Rumskaði við símann kl. 22.30 en eiginmaðurinn var að hringja til að heyra í konunni sinni. Er orðinn ansi langur tími sem hann er búinn að vera í burtu og Sæunn er alltaf í borginni að vinna svo við erum bara hér tvö, ég og pabbi gamli, he he. Nei, hann er rétt 65 ára, kornungur maðurinn.  Á hverjum morgni hellir þessi elska upp á kaffi handa mér, svo ég drattist nú á lappir og ég veit ekkert betra en að geta gengið að splunkunýjum uppáhellingi að morgni dags.

Svo eru það blessaðir hundarnir, það er meira en að segja það að ætla að reyna að lúra með 3 hunda. Skotta lá á bakinu á mér, Moli sleikti á mér tærnar og Brúnó krafsaði í rúmið og bað um að verða tekinn upp í líka. Auðvitað lét ég það eftir honum og hann vildi nú fá sitt dekur. Þegar hann vill klapp þá nefnilega krafsar hann í mann með framloppunni og þá á maður að klóra honum.  Og maður má ekkert hætta sko fyrr en honum þóknast. Síðan datt Skottu í hug að fara í flugueltingaleik við eitt flugugrey  sem sveimaði hér yfir okkur og þá gafst ég upp, náði í tölvuna og settist við að skrifa þetta blogg. Allir hundarnir búnir að fara út að pissa og eru steinsofnaðir aftur pah. Ætla að fara að ryksuga og gera fínt áður en Kamilla og Sandra koma á morgun. Ekki veitir af. Eins gott að þeim sem hingað koma sé ekki illa við hundahár, já og kattarhár. Þetta er alls staðar. Pirrar mig stundum að moka hér upp hárunum dag eftir dag en það líður hjá, bara ná í ryksuguna eða moppuna.

En, ég er komin með nýjan nágranna eða þannig. Hún er hávær og segir ekki ÚÚ'Ú eins og í bíómyndunum heldur gargar hún og það gekk svo langt að eina nóttina stökk ég hreinlega út og rak hana í burtu. Þarna sat þessi fallega ugla á ljósastaurnum hér fyrir nóttina og "söng" mig í vöknun. Hún er sífellt að flækjast hér í grenndinni og mér dýrasjúklingnum finnst það yndislegt, allavega þegar ég er vakandi.

Annar froskurinn er hættur að éta, eiga það víst til, svo í gærmorgun náði mín í ánamaðk út í garð, bútaði hann niður í 3 parta og fékk hann til að borða þá. Eitthvert ráð sem Sæunn fann á netinu. Örugglega orðnir hundleiðir á  lirfum greyið froskarnir. Hinn er að springa úr spiki og er sæll og glaður. En blessaðar lirfurnar breytast í bjöllur svo mín er með Machintoshdollu inni á baði sem inniheldur lirfur og bjöllur. Ekki mjög geðslegt finnst sumum , he he.  Já, þetta er hálfgerður dýragarður hér hjá mér og nú er blómatími naggríssins. Ferskt gras, fíflablöð og hundasúrur á hverjum degi. Hann elskar hundasúrur. Svo þegar það er nógu gott veður þá fær hann að vera úti í grasinu. Hef bara grindina af búrinu yfir svo hann fari sér ekki að voða. Hann er nú að verða dálítið gamall blessaður en ég vona að hann tóri í 2-3 ár í viðbót. Maðurinn minn er guðs lifandi feginn yfir að ekki séu til krókódílar á Íslandi, segir hann. Að ég væri þá örugglega með einn á milli okkar í bælinu. He,  he. En svona er ég bara og ætla mér ekkert að breyta því. Núna er ég t.d. með bakstuðning sem heitir Skotta. Hversu mikil forréttindi eru það.