Aðgerðinni lokið-Nú er minn fótafúinn.

Góðan dag allir sem kíkja hér inn. Gaf mér ekki tíma til að blogga í gær þar sem ég var farin suður með eigin, manninn í aðgerðina. Allur í graut á honum ökklinn, eins og læknirinn orðaði það, allt slitið og skemmt. Enda eini maðurinn sem ég veit til sem hefur misstigið sig liggjandi út af í rúminu. Þannig var löppin á honum orðin, engin furða kannski. En loks hitti hann á lækni sem skoðaði á honum ökklann, tók myndir og sá hvað var að. Og bara strax í aðgerð með hann. Svo nú skrönglast minn um á hækjum, gifsaður upp undir hné. Þeir vita það sem hann þekkja, hvers lags kvöl og pína það er fyrir hann að geta ekkert gert. Vanur að vinna helst allan sólarhringinn, þarf alltaf að vera að. 6 vikur framundan sem verður örugglega eitthvað styttra ef ég þekki minn mann rétt. Fór út strax í gær, laumaði sér niðrá Mel þegar ég dottaði í sófanum. He he. Nú kemur sér enn og aftur vel að hafa rúmið í stofunni. Þar getur hann legið og horft á DVD og haft það notalegt. Hann fær svo göngugifs eftir 2 vikur, verður með það í 4 vikur og svo í spelku eftir það. Er að hugsa um að efna til veðmáls um hversu lengi hann endist heima. Ég giska á 5 daga, ekki meira. Súbbinn er nefnilega sjálfskiptur og hann með vinstri fótinn í gifsi. He he. En það er bara rosalega gott að loksins sjái fyrir endann á fótafúanum, ár er ansi langur tími, nú getur hann kannski bráðlega farið að fara að hlaupa og ganga skammlaust án þess að eiga það sífellt á hættu að skaða sig. Til lánsins var liðurinn sjálfur ekki orðinn mjög skemmdur og hann á alveg að jafna sig. Jibbí.