Bylgjumolar 2!!!

Jamm hversu djúpt var ég nú komin í molakarinu mínu. Við ólumst sem sagt upp í sátt og samlyndi og oft var barnmargt á Suðurgötu 80 en þar áttum heima stærstan hluta æskuáranna.

Ég man bara örstutt brot frá því aö bjuggum í pínulitlu íbúðinni á neðri hæðinni að Túngötu 43. Einhverju skemmtilegu eins og dótakassanum sem pabbi smíðaði og var hafður niðrí geymslu þar sem við fengum að leika okkar því ekki var pláss annars staðar. Þarna í Túngötunni undum við sæl og glöð þar til við krakkarnir vorum orðin fjögur, hvernig mömmu og pabba tókst að koma okkur fjórum og sér fyrir í einu herbergi. Sé það ekki fyrir mér. Þarna var ekkert baðherbergi, bara klósett í smá skáp. Eldhúsið sýnishorn og seinna meir löngu eftir að við erum farin var sett upp sturta inni í svefnherberginu. Þessi íbúð á alltaf stórt pláss í hjarta mínu því að við tengdumst henni aftur síðar, þegar tvíburasystir mín hóf þar sinn fyrsta búskap og enn síðar eignaðist kær vinkona mín hana og gerði hana yfirmáta huggulega.

En aftur að Suðurgötunni, ég hef verið fimm ára þegar við fluttum í suðurbæinn. Einhvernveginn hafði byggst þannig við þennan syðsta enda bæjarins að það voru ekki mörg hús. Einungis eitt hús stóð neðan götu, Suðurgata 91, sem var stórt og mikið 3ja íbúða hús. Á efstu hæðinni bjuggu þá Benni kennari og hans fjölskylda, krakkarnir þeirra voru all mikið eldri en við og við þekktum þau harla lítið nema þá Sigga sem enn býr í íbúðinni eftir því sem ég best veit. Á miðhæðinni voru Hlöðver skólastjóri og kona hans Katrín skólahjúkrunarkona. Þeirra börn voru uppkomin en barnabörnin dvöldu oft hjá þeim á sumrin og af þeim man ég einungis eftir Gísla og Katrínu. Við lékum mikið við þau og það sem var svo spennandi var að þegar ég man fyrst eftir þeim, þá kunni Gísli að tala sænsku og Katrín dönsku. Ekkert smá spennandi. Á neðstu hæðinni bjuggu svo Klara og Gunni með dóttur sína Bjarkey og þar fæddust svo Helga og Ásgeir. Man svo vel hvað mér fannst skrítið fyrst að Bjarkey ætti engin systkini, vorkenndi henna alveg svakalega að þurfa að sofa ein, he he.

Norðan við okkur stóðu svo Suðurgata 76 og 78 glæsileg hús jsem bæði skemmdust í snjóflóði 1973 að ég held, Stofuveggurinn fór alveg úr á 76 og ég man enn eftir olíutankanum sem barst með flóðinu gegnum húsið og niðrá lóðina. 78 fór ekki eins illa en eftir þetta var bannað að búa í húsunum allt þar til varnargarðurinn var gerður og nú hafa þau bæði verið endurgerð og eru með flottustu húsum bæjarins. Ég man eftir nokkrum fjölskyldum í þeim húsum aðallega krökkunum samt. Þarna voru Nína og Þórir með sín börn. Ég man eftir Sigga Bödda og Braga, minnir að pabbi þeirra hafi heitið Reynir. Minnir að þau hafi búið í 76. Síðast bjuggu i 78 Halli í sparisjóðnum ásamt Helgu, konu sinni og tveim börnum , þeim Ingvari og Brynju sem voru a svipuðu reki og ég. Þau fluttu ekki í burtu og Brynja var bekkjarsystir mín svo minningin um þau er einna skýrust. Sigþór kennari og kona hans Ester voru síðustu íbúar 76, ásamt Ásthildi dóttur sinni sem einnig er jafngömul og ég og Halldóri sem var eitthvað yngri. Einungis eitt hús stóð sunnar en okkar og það var Suðurgata 82. Þar bjuggu fyrst Raggi skipstjóri og Matta Rósa og börnin þeirra tvö þau Óli og Didda. Við systkinin mynduðum sterk tengsl við þau og þegar þau síðar fluttu niðrí bæ, í Blönddalshúsið, þá vorum við orðin það stór að við fórum þangað til að leika við þau. Ómar Möller og Magna koma svo með barnahópinn sinn og búa þar enn þann dag í dag. Hrönn, Óttar, Elva, Freyr(látinn)og Eygló. Þessir krakkar sitja hvað fastast í minninu úr þessum húsum í kringum mig. Mamma og Magna voru miklar vinkonur og samgangurinn á milli mikill á báða vegu. Hvílíkur hópur 11 börn kannski komin saman og endalaust gat Suðurgatan tekið við.

Næsta færsla verður um vinkonurnar he he.

 

Athugasemdir

[Helga (IP-tala skráð) 2.12.2008 kl. 21:14]

Sæl Bylgja, gaman er að lesa Bylgju molana þína.  Ég man eftir því að annað snjóflóðahúsið var notað á sumrin fyrir fótboltaþjálfarann eða leikmenn. Það var nú ansi oft kátt í koti heima hjá mömmu þinni og pabba, þú mátt nú ekki gleyma öllum kisunum sem fengu húsaskjól hjá ykkur