Ömmuhelgin búin :(

Hvílík forréttindi það eru að eiga litla ömmustelpu sem fær að koma í heimsókn um helgar og eyða tíma með ömmu sinni og afa og er algerlega sátt við það. Móttökurnar sem amma fær eru yndislegar, hún tekur utan um mig, klappar mér á bakið og kyssir mig. Amma!!! segir hún og klappar mér enn meira.  Hún er svo blíð, ljúf og róleg hún Kolbrún Kara mín að það er leitun að öðru eins. Hún verður tveggja ára í næsta mánuði og ég get talið á fingrum annarrar handar hversu oft ég hef heyrt hana t.d. gráta. Hún er svo sátt og sæl með lífið, sofnar glöð og vaknar glöð. Að vísu svindlar amma gamla pínu og kúrir hjá henni á nóttunni en það var alltaf mitt mottó þegar mín börn voru lítil að þau sofnuðu sátt. Svefn var aldrei neitt neikvætt eða barningur við að koma þeim í rúmið, þau vissu sem var að háttatímanum fylgdi skemmtilegur tími með mömmu, lestur, gaul og gaman. Þau höfðu líka hvert annað og sváfu jafnvel öll saman í einu rúmi og enn í dag eru þau mjög náin. Sömu seremóníu hef ég við Kolbrúnu mína, það þarf að ákveða hvar dúkkan á að lulla, velja tvær bækur og svo syngja tvö þrjú lög. Og hún er svo góðhjörtuð þessi elska að þegar amma segist svo vera þreytt og ætli núna að lulla, þá kyssir hún mig og fer svo að sofa. En helgin var vægast sagt frábær, ekki spillti fyrir dásamlegt veðrið á laugardagsmorgninum. Við vorum komnar út um hálfníu og vorum úti í einn og hálfan tíma. En mín var samt ekki búin að fá nóg he he. Eftir að hafa verið inni í u.þ.b klukkustund þá opnaði mín útihurðina og ætlaði út, á sokkabuxum og bol. En nei, hún sá að sér, sneri við í dyrunum sótti húfuna sína og setti hana á kollinn og þá var mín fær í flestan sjó. Ég gat ekki annað en leyft henni að príla yfir þröskuldinn og út þó fáklædd væri. Hún var svo ánægð með sig. Þarna sprangaði hún um á stéttinni svo ánægð yfir að hafa munað eftir húfunni, húfan sú bjargaði sko öllu. Það var þreytt dama sem lagði sig um hádegisbilið þennan laugardag og svaf til klukkan hálffjögur.... og amma líka. Kolbrún er ekki mikið fyrir sjónvarp eða barnaefni en Skoppu og Skrítlu getur hún horft á endalaust, það er eitthvað við framsetningu þeirra sem heillar hana gjörsamlega og Lúsí finnst henni algert undur. Afi fór svo út með dömuna á sunnudagsmorgninum svo amma gæti ryksugað. Það tæki er henni ekki vel við og miklu betra að skoða gogg gogg með afa á meðan. En það voru fleiri gestkomandi á Fellsenda þessa helgina, nefnilega hún Skotta. Skotta er hundurinn hennar Kolbrúnar og þvílík sæla fyrir hana að komast í sveitina og fagnaðarfundir þegar hún og Moli hittast. Brúnó uppveðrast ekki eins enda blöskrar honum ólátagangurinn í hinum tveimur og er sífellt að skamma þau og reyna að siða þau. Þau láta sér fátt um finnast og láta bara eins og þau sjái hann ekki. Það eru gríðarleg forréttindi að geta hleypt hundunum frjálsum út bara þegar þeim sýnist. Hér er enginn sem þau mögulega  gætu truflað þar sem þetta er eini bærinn á svæðinu, köllum þetta stundum heimsenda. En mamma og pabbi voru svo komin upp úr hádegi að sækja dúlluna sína og það voru fagnaðarfundir. Í næsta mánuði er svo von á barnabarni númer tvö frá yngsta syninum og ég get ekki beðið. Fæðingin hefur tvisvar farið af stað en í bæði skiptin tókst að stoppa það með lyfjum svo ætli krílið láti ekki svo bíða eftir sér á endanum. Ég á nú eftir að fá að stela þeirri dömu líka vonandi.