Ef þig vantar ást!!!

Þegar vindarnir blása þér í mót

og þungbúin ský hylja sýn

Regnið þig lemur sem lítið grjót

líttu þá inn til mín.

Ég á ekki mikið, engan veraldarauð

eða aðra hluti sem sjást

Bara velvild og hlýju, vatn og brauð

vafið um  óendanlega ást.

Áskorun til féþúfufyrirtækja sem kalla sig tryggingafélög.

Kæru stjórnendur gróðamaskínanna miklu. Það er hverju fyrirtæki mikilvægt að vera með sterka eiginfjárstöðu og enn mikilvægara að sýna fram á hagnað af rekstrinum. En er ekki tilgangurinn tryggingafélaga ekki kominn út fyrir sitt svið þegar einungis eru til peningar til að búa til meiri peninga en ekki til að bjóða fólki upp á tryggingar fyrir ófyrirsjáanlegum skaða, skaða sem getur verið svo mikill að það stendur uppi allslaust. Hvar eru takmörkin fyrir því hversu sterk eiginfjárstaðan á að vera, hvar eru takmörkin fyrir því að sama fé sé tekið út úr fyrirtækinu til að fjármagna önnur gæluverkefni eigenda tryggingafélaganna. Einungis nægilega mikið fé skilið eftir til að halda eiginfjárstöðunni viðunandi en restin notuð í fjárhættuspil fjárfestinganna. Nefni engin nöfn.

Af hverju í ósköpunum er ekki til neitt tryggingafélag hér á Ísalandinu sem býður fólki upp á að geta tryggt sig fyrir myglusvepp og þeirri eyðileggingu sem hann veldur eins og er t.d. í Noregi. Hvernig er hægt að réttlæta það að ekki sé hægt að tryggja sig fyrir þessari vá eins og öðrum. Að geta leyft sér að segja að skemmdir af völdum myglusvepps í húsi megi rekja til utanaðkomandi vatns finnst mér virkilega lélegt. Er ekki allt vatn utanaðkomandi, hvort sem það kemur úr leiðslu eða hripar í gegnum jarðveginn.

 Sýnið nú framsýni og manndóm og bjóðið upp á tryggingar sem taka á tjónum. Hættið að nota okkur sem féþúfu og peningana okkar í  misgáfulegar fjárfestingar. Verum ekki síðust eins og í svo mörgu öðru að taka á málunum. Ég vil fá tryggingu sem bætir myglusvepp því svoleiðis málum á eftir að fjölga gríðarlega á næstu árum, hér á landi eins og annars staðar vegna hlýnandi veðráttu.

Nú er mín óþægur ljár í þúfu í sveitinni sinni!!!

Lítil saga af bréfi sem er lent á vergangi að því er virðist vegna þess að stjórnendur sveitarfélagsins míns vita ekki hvað þeir eiga að gera með það. Þetta bréf skrifaði ég samkvæmt beiðni frá oddvita sveitarfélagsins, sem þá var starfandi sveitarstjóri eftir að fyrrum sveitarstjóri sagði upp störfum. Viðkomandi bréf var tekið fyrir á sveitarstjórnarfundi og þar var sá póllinn tekinn í hæðina að senda það áfram á félagsmálanefnd og láta þá fjalla um málið. En þar kom babb í bátinn. ´Félagsmálanefnd stóð nefnilega uppi ráðalaus, hún var engu nær, frekar en ég, um af hverju bréfið var sent til þeirra. Formaður nefndarinnar er góð kona, sem hefur látið sig félagsmálin varða í fjöldamörg ár og sinnt þeim af heilum hug. Hún hefur hlúð að eldri borgurum sveitarinnar og hjálpað efnalitlum tekjulágum fjölskyldum að haldast á floti í þrengingum. En svona mál hefur hún aldrei fengið á sitt borð og fátt sem henni finnst hún geta gert í stöðunni. Nefndin vinnur eftir ákveðnum reglum um fjárhagsaðstoð, reglur sem okkar mál fellur á engan hátt undir og á að ég tel ekkert heima hjá þeim. "Gætum við ekki bara flutt aftur til Siglufjarðar" var ein uppástungan sem hún kom með. Einhverju stamaði ég út úr mér um að þar væri enga vinnu að hafa eða eitthvað ámóta, þetta kom mér svo í opna skjöldu að ég vissi hreinlega ekkert hvernig ég átti að svara þessu. Vafalaust hefur hún meint vel en... á manneskja í opinberu starfi að segja svona. Hefði alveg eins getað sagt: "Getið þið ekki bara flutt úr sveitinni okkar svo við þurfum ekki að horfast í augu við þessi vandamál sem fylgja ykkur". "Gátuð þið ekki beðið með að rífa húsið" var annað. Ég meina hvað getur maður sagt. Ég var farin að dauðvorkenna konunni að þurfa að vera að reyna að ræðá þessi mál við mig. Við áttum alla hennar samúð en maður fer nú ekki langt á henni. En nú á að taka okkar mál fyrir á næsta sveitarstjórnarfundi og vonandi kemur eitthvað út úr því. Einnig er nýi sveitarstjórinn kominn til starfa og á ég fund með henni n.k. fimmtudag og ég hef fulla trú á henni. Held að hún sé með bein í nefinu og geri eitthvað áþreifanlegt í okkar málum. Við stöndum ekki undir þessu öllu lengur.

 

Að leyfa utanaðkomandi aðstæðum að taka völdin!!!

Held að það komi fyrir flesta að stundum geti þeir ekki meir, leggja allt frá sér og skríða í holu sína í veikri von um að ná aftur upp því þreki og þeim vilja sem þarf til að halda áfram að takast á við hinar ýmsu hremmingar sem daglegu lífi fylgja. Ég sprakk á limminu og er að reyna að púsla mér saman aftur og þá verð ég að blogga. Sjálfsvorkunn, finnst efalaust mörgum, en það verður þá bara að vera svo. Ég er bara þreytt, þreytt á hvað allt tekur langan tíma, þreytt að fá hvergi svör og þreytt á að sjá engan árangur af allri þeirri vinnu sem ég hef lagt í að fá einhverja lausn okkar mála. Undirbúningur fyrir re isningu nýja hússins er eini ljósi punkturinn. Þar hafa góðir menn komið okkur til hjálpar og lagt fram ómælda vinnu við gerð sökkuls, lagningu lagna og annað. Tengdasonur minn er pípari og hann hefur keyrt úr Reykjavík eftir vinnu á kvöldin og um helgar til að hjálpa okkur. Hann er frábær, bróðir minn, Steinar, kunningi okkar og fleiri hafa einnig lagt hönd á plóginn og nú líður að því að hægt verði að einangra plötuna, leggja hitann í gólfið og steypa plötuna. Byggingafulltrúi sveitarinnar hefur líka reynst betri en enginn. Hann hefur allt viljað fyrir okkur gera og lagt á sig gríðarlega vinnu við að reyna að hafa uppi á þeim pappírum sem við höfum þurft á að halda og hafa rykfallið í kössum hjá fyrrum byggingafulltrúm gamla Skilmannahreppsins. Getum hringt í hann hvenær sem er og höfum aldrei þurft að bíða eftir úttektum. Þar er maður sem sýnir metnað í starfi og veit upp á hár hvað hann er að gera. Við værum sko ekki allslaus í dag ef hann hefði verið byggingafulltrúi þegar húsið var byggt. Hann hefði ekki leyft húsbyggjandum að komast upp með svona fúsk.

En hvað svo tekur við, þar stendur hnífurinn í kúnni. Það eru alla vega tvær vikur síðan við sendum sparisjóðnum bréf þar sem við báðum þá um aðstoð og hvort þeir gætu e.t.v. fellt niður yfirdráttarvextina af heimildinni sem við fengum til að borga inn á húsið þegar við pöntuðum það. Um síðustu mánaðamót höfðum við greitt rétt um 1.000.000 í yfirdráttarvexti frá því í nóvember og það segir sig sjálft að það stendur enginn undir því til lengdar ofan á allt hitt. Ég get ekki lýst því hversu fegin ég er að við vorum ekki með neinar aðrar skuldir á bakinu, að hafa ekki dottið ofan í hina djúpu hít neyslulána þegar boðið var upp á það. Aldrei svo mikið sem tekið bílalán og kaupi helst ekkert nema gegn staðgreiðslu.

Húsið er komið, en við höfum enn ekki fengið nein svör frá sparisjóðnum hvort þeir ætli að lána okkur þessar 4-5 milljónir sem uppá vantar til að geta leyst húsið út. Þá er ótalið reisningin á húsinu og öll önnur vinna innanhúss, lóðin og bara það sem fylgir. Og ég er vondauf, þessa dagana. Aðstæður hafa breyst svo gríðarlega í þjóðfélaginu síðan þetta með myglusveppinn kom upp að ég veit ekkert hvað er framundan.

Við höfum leitað á náðir sveitarfélagsins, einnig, en þar er sama sagan. Það er eins og fólk viti ekki hvað eigi að gera í þessari stöðu. Erindi okkar var tekið fyrir á sveitarstjórnarfundi og sá póllinn tekinn í hæðina að senda erindið áfram á félagsmálanefnd. Skil ekki af hverju, miðað við þær reglur sem sú nefnd vinnur eftir og miðað að aðstoð við framfærslu tekjulítilla einstaklinga eftir því sem ég gat best séð. Dóttir mín virðist ekki vera barn á þeim bænum, fjórtán ára, miðað við það sem formaður félagsmálanefndar sagði við mig. Við erum ekki að biðja um einhverja ölmusu, heldur að sveitarfélagið taki okkar mál til skoðunar af fullri alvöru til að fyrirbyggja álíka slys í framtíðinni. Að bygginga-og skipulagsnefnd fari yfir okkar mál með það að leiðarljósi að í sveitarfélaginu mínu verði fólki ekki lengur leyft að komast upp með þessa úreltu sveitabæjarmenningu að geta byggt yfir sig húskofa án þess að þurfa að framfylgja lögum og reglum. Að þeir fari að átta sig á að þeir eru ekki lengur bóndakallar á traktor úti á túni með Lappa sinn hlaupandi á eftir og nefndarstörf séu bara óumflýjanlegur aukapakki sem enginn metnaður er settur í.

Ég sá í blaði að í Noregi getur fólk tryggt sig fyrir skemmdum af völdum myglusvepps og ég velti því fyrir mér hvort ekki sé kominn tími til að íslensk tryggingafélög fari að skoða þann möguleika af fullri alvöru. Þetta er ömurleg að vera í þeirri stöðu að vera hvergi til í kerfinu, vita ekkert hvað maður getur gert og hvert maður á að leita. Nú er eina vonin að lögfræðingurinn okkar finni einhverja lausn á okkar málum, hvernig sem svo við eigum að fara að því að borga honum. Úff, voðalega er ég svartsýn núna en svona líður mér bara.

Það klykkti endanlega út þegar við svo urðum vatnslaus hér á Fellsenda. Hér er augljóslega engin hitaveita, svo hitakútur er það heillin sem er allt í kei. En vatnið fáum við úr brunni hér uppi í hlíðinni og að sjálfsögðu þornaði hann upp. Getið ímyndað ykkur hvað það var gaman. Ekkert vatn, hvorki heitt eða kalt. Mín brunaði með nokkrar 2ja lítra flöskur heim til bró og fyllti á þær. Hitaði vatn í potti til að geta vaskað upp og sturtað niður úr klósettinu. Er nú vön að vera án ýmislegs en þetta fyllti mælinn. Maðurinn minn varð sér úti um tugi metra af svörtum rörum og nú liggja þau upp í læk hér fyrir ofan og inn á kerfið. Það er kalda vatnið mitt núna. En það dugar, get alla vega þvegið þvott og farið í sturtu. Mér er sama þótt hér náist bara RÚV og rás 1, þarf ekki sjónvarp og útvarp en vatn verð ég að hafa, það er algjört lágmark.

 

 

Hvíldartíminn og vegagerðin.

Málið  með hvíldartímann er að það er ekkert svigrúm. Finnst ykkur í alvörunni almenningi bjóðandi að alls staðar í vegköntum séu vörubílar sem á okkar mjóu vegum getur skapað gríðarlega hættu. Í þessari sömu reglugerð og hvíldartíminn er tekinn úr er nefnilega ákvæði sem segir að vegagerðin eigi að skapa nauðsynlegt svigrúm til að hægt sé að framfylgja þessari reglu úr bákninu með því að búa til hvíldarplön og aðstöðu fyrir bílstjórana til að hvíla sig. En þeir bara kjósa að horfa fram hjá þeim hluta reglugerðarinnar sem snýr að þeim. Og það vita það allir að á Íslandi getur hver mínúta skipt máli um hvort þú kemst á áfangastað áður en verður ófært. Myndi ykkur langa til að hanga uppi á einhverri heiði fyrir vestan í þrjú korter í vitlausu veðri til þess eins að framfylgja reglugerð sem er gerð af hvítflibbakörlum sem aldrei hafa til Íslands komið  eða stigið upp í vörubíl. . Gera sér enga grein fyrir íslenskri veðráttu og aðstæðum eða  að hér er ekki verið að keyra eftir hraðbrautum hundruðir eða þúsundir kílómetra . Hreinlega efast um að þeir fatti að til séu þjóðvegir eins og okkur er boðið upp á hér á Íslandi og er líka bara skítsama.

Bloggheimur-Lesið og miðlið til bloggvina, varðar okkur öll.

Bloggheimurinn er orðinn stór, svo stór að ég trúi ekki öðru en hann geti haft áhrif á fleiri vegu en bara með orðum. Þá er ég að tala um umferðaröryggið. Undanfarnir dagar og vikur hafa verið með eindæmum  og hvert slysið á fætur öðru. Ég er handviss um að flest okkar hér inni þekkja einhvern sem annaðhvort hefur látist í bílslysi eða slasast alvarlega. Mér blöskraði í dag þegar ég átti leið til Reykjavíkur og sá að jafnvel lögreglan virðir ekki hámarkshraða. Fyrir hvern er eiginlega hámarkshraðinn og af hverju þurfum við alltaf að keyra "aðeins" yfir hámarkshraða til að líða sæmilega undir stýri. Hámarkshraði hverju sinni er miðaður við bestu hugsanlegu aðstæður en ekki ætlaður til þess eins að vera brotinn. Hundruðir eru teknir í einu í átökum lögreglu á hinum og þessum götum og ég er sannfærð um að stór hluti bílstjóranna sem dæmast ólöglegir sjá sig tilneydda til að keyra of hratt til að fylgja umferðinni. Því ef þú gerir það ekki er flautað á þig, steytt framan í þig hnefanum og það sem verra er, fólk treður sér framúr þótt aðstæður leyfi það engan veginn og skapar þannig stórhættu í umferðinni fyrir sjálfa sig og aðra. Það virðist engu máli skipta þótt heil lína sé á milli akreina sem allir vita að þýðir framúrakstur bannaður þá er það bara ein ein reglan til að brjóta. Skil ekki þetta viðhorf til umferðarlaganna. Það myndi eitthvað heyrast ef önnur lög væru brotin af jafn miklum ásetningi og jafn oft og umferðarlögin. Þarna þarf viðhorfsbreytingu til og þar geta bloggarar átt upphafið. Tökum okkur saman, hvetjum þá sem við þekkjum til að virða hámarkshraða og aka eftir aðstæðum og það sem mikilvægara er gerum það sjálf. Látum ekki lengur nægja að blogga um slysin, gerum eitthvað, leggjum okkar af mörkum til að koma í veg fyrir þau.

Bloggheimur! Lesið og miðlið til bloggvina

Bloggheimurinn er orðinn stór, svo stór að ég trúi ekki öðru en hann geti haft áhrif á fleiri vegu en bara með orðum. Þá er ég að tala um umferðaröryggið. Undanfarnir dagar og vikur hafa verið með eindæmum  og hvert slysið á fætur öðru. Ég er handviss um að flest okkar hér inni þekkja einhvern sem annaðhvort hefur látist í bílslysi eða slasast alvarlega. Mér blöskraði í dag þegar ég átti leið til Reykjavíkur og sá að jafnvel lögreglan virðir ekki hámarkshraða. Fyrir hvern er eiginlega hámarkshraðinn og af hverju þurfum við alltaf að keyra "aðeins" yfir hámarkshraða til að líða sæmilega undir stýri. Hámarkshraði hverju sinni er miðaður við bestu hugsanlegu aðstæður en ekki ætlaður til þess eins að vera brotinn. Hundruðir eru teknir í einu í átökum lögreglu á hinum og þessum götum og ég er sannfærð um að stór hluti bílstjóranna sem dæmast ólöglegir sjá sig tilneydda til að keyra of hratt til að fylgja umferðinni. Því ef þú gerir það ekki er flautað á þig, steytt framan í þig hnefanum og það sem verra er, fólk treður sér framúr þótt aðstæður leyfi það engan veginn og skapar þannig stórhættu í umferðinni fyrir sjálfa sig og aðra. Það virðist engu máli skipta þótt heil lína sé á milli akreina sem allir vita að þýðir framúrakstur bannaður þá er það bara ein ein reglan til að brjóta. Skil ekki þetta viðhorf til umferðarlaganna. Það myndi eitthvað heyrast ef önnur lög væru brotin af jafn miklum ásetningi og jafn oft og umferðarlögin. Þarna þarf viðhorfsbreytingu til og þar geta bloggarar átt upphafið. Tökum okkur saman, hvetjum þá sem við þekkjum til að virða hámarkshraða og aka eftir aðstæðum og það sem mikilvægara er gerum það sjálf. Látum ekki lengur nægja að blogga um slysin, gerum eitthvað, leggjum okkar af mörkum til að koma í veg fyrir þau.

Hvar er viðtalið við stelpuna sem var vitni að barsmíðum lögreglu???

Halló, var að horfa aftur á útsendingu RUV síðan þeir voru á vettvangi í dag og viðtalið við stúlkuna sem varð vitni af barsmíðum þessara 5 lögreglumanna er ekki þar inni. Var svo klippt í fréttunum í kvöld að ég fór til að sjá það í heild sinni en það bara var ekki þar???

Nah, Sturla valtaði yfir Jóhönnu V. í kastljósinu.

Til hamingju Sturla með frábæra frammistöðu í Kastljósinu. Það er ekki oft sem maður sér hina reyndu sjónvarpskonu, Jóhönnu Vilhjálmsdóttur, missa svona tökin. Að koma samtaka.net að var afrek. Gaman verður að heyra frá stjórnmálamönnunum eftir þessa útreið frá Sturla. FRÁBÆRT VIÐTAL!!!

Björgvin viðskiptaráðherra kom mér á óvart!!!

Ég verð að segja að fundurinn í dag fór fram úr mínum björtustu vonum. Björgvin og ráðuneytisstjóri hans voru bæði á fundinum og sýndu þessum málum bæði áhuga og skilning. Ég byrjaði á að reyna að vera málefnaleg og hóf mál mitt á tryggingadæminu en þau bara spurðu og spurðu og það endaði með því að ég var búin að segja þeim sögu mína í grófum dráttum frá A-Ö. Þetta var bara alveg frábært og alveg eins og bloggvinur minn sagði, ég var svolítið taugaóstyrk en það fór af mér að mestu. Ég held ég hafi náð að koma flestu því á framfæri sem ég ætlaði mér, eitthvað smá sem ég  gleymdi en aðalatriðið var klárt, að þarna væri gat í kerfinu sem þyrfti að stoppa í og þau voru bæði sammála mér um það. Einhver Kjartan er sérfræðingurinn innan stofnunarinnar í tryggingamálunum og ég gat ekki skilið betur en hann yrði fenginn til að fara í þessi mál vel og vandlega. Náttúrulega of seint fyrir mig ef lögum um skyldutryggingar verði breytt eins og ég talaði um en leikurinn var líka til þess gerður að reyna á einhvern hátt að koma í veg fyrir að fleiri lentu í sömu hremmingum og ég. Þessi yfirmáta óheppni sem stekkur á okkur frá öllum hliðum þessa leiðindamáls er ekki einleikin en ég ætla ekki að gefast upp. Björgvin bað m.a.s um að fá að fylgjast með hvernig gengi og ef það stappar ekki í mann stálinu, þá heiti ég ekki Bylgja. Þannig að vonandi innan ekki alltof langs tíma verða lögin um skyldutryggingar endurskoðaðar á þann hátt að þær taki ekki bara á þegar fólk missir allt sitt í bruna, heldur líka ef svona sérstakar aðstæður koma upp á. Ég hef fulla trú á Björgvini og hans fólki að þau finni einhver úrræði og geri sitt til að vekja athygli á þeirri staðreynd að hvergi er gert ráð fyrir að myglusveppur geti gert fólk á Íslandi öreiga nákvæmlega eins og í öðrum löndum. Hafið þökk fyrir, Björgvin og Áslaug.